Zabrđe u vrijeme turske imperije. Begovi Zabrđa Bakir - beg i Imšir - beg.

Ovim prostorom su vladali i smjenjivali se brojni vladari i imperije, ali se najduže zadržala turska ili Otomanska imperija.

Pripremio: Jovan Ljubojević

                                            Kuća u Zabrđu u vrijeme Otomanske imperije

Od 1464.-1878. kada je došla Austrougarska. Dolaskom Austrougarske su se mnoge stvari promijenile. Zabrđe je tada postalo opština a njen prvi predsjednik je bio Lazar Popović iz Korenite.
Život seljana je bio težak. Gospodar sveg zemljišta bio je beg, dok su seljani bili njegovi kmetovi i bili su dužni da kao porez daju 1/3 svojih prihoda.

Oko 1840. godine selo je imalo 34 kuće.

Prema tekstovima i putopisima *Evlije Čelebije oko 1640. godine, koji je ovim krajevima prolazio, da se zaključiti da su ovi krajevi u to doba bili pod ogromnim drvećem, ispresijecani brojnim riječicama i potocima.

Poljoprivredna proizvodnja nije puno uznapredovala za vrijeme Austrougarske u odnosu na turski zeman. Kmet je postao vlasnik zemlje, otkupljujući se od begova. Seljak je jedno vrijeme morao plaćati begu porez i dugove kako bi se kasnije zemlja mogla u potpunosti prevesti seljaku.

Zemlja se obrađivala ralom (drvenim plugom), što je iziskivalo dosta snage, volje i truda. Oralo se sa uglavnom 4 vola.

Krajem 19. vijeka, selo su držala 2 bega.

- Bakir - beg Tuzlić iz Tuzle, sa konakom u ataru zv. "Suhat" u Donjem Zabrđu, jugozapadno od današnjeg seoskog groblja;

                                                              Bakir - beg Tuzlić


- Imšir - beg Gradaščević iz Gradačca sa konakom u ataru takođe zvanom "Suhat" ispod današnjih Stanivukovića, kuća u G. Zabrđu.


Oko 1895. godine, od Bakir - bega seljaci počinju da otkupljuju svoje zemljište, koje će kasnije postati u potpunosti njihovo nakon što su obrađivali dok su bili kmetovi.




* Evlija Čelebija putopisac , ili kako on sam sebe naziva Evlija Muhamed Zilli sin Dervišev (sejjahi alem) rodio se u Istanbulu 1611, a umro 1679. godine. 

U toku od četrdeset godina (1631.-1670.) poduzeo je više velikih putovanja po tadašnjem Osmanlijskom carstvu i izvan njega, a učestvovao je i u ratovima na Kretu, Hrvatsku, Mađarsku, Austriju i drugo pod sultanima Ibrahimom i Muhamedom IV.
O svima svojim opažanjima i doživljajima u miru i ratu napisao je opsežno djelo u deset knjiga pod imenom Sejahatnama (bs: Putopis) ili Tarihi sejjah.

Informacije preuzete iz knjige "ZABRĐE SPOMENAR", autora Ljube Petrovića Sarića